အနစ္တရားမ်ားတိုးပြားေစခ်င္တယ္

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ အကာနဲ႔အႏွစ္ ခဲြျခားသိျမင္တတ္မွသာ အကာကိုခဲြၿပီး အႏွစ္ကို ဆဲြထုတ္ယူႏိုင္လိမ့္မယ္။ အကာေလာက္ကိုသာ အႏွစ္ထင္ေနရင္ သို႔မဟုတ္ အကာႏွင့္အႏွစ္ ေျပာင္းျပန္အျမင္လြဲေနရင္ အဖိုးတန္လွတဲ့လူ႔ဘ၀မွာ အႏွစ္မေတြ႔ရေတာ့ဘဲ အကာနဲ႔သာ တစ္ဘ၀လံုးဆံုးတတ္ပါတယ္။ ဗုဒၶသာသနာဆိုတာအကာကို အကာမွန္းသိေအာင္၊ အႏွစ္ကို အႏွစ္လို႔ျမင္ေအာင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ၫႊန္ျပေပးေနတဲ့ လမ္းစဥ္ပါ။ မိမိတို႔သည္ ေန႔စဥ္မျပတ္ အျမဲတမ္းလုပ္ေဆာင္ေနေသာ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတည္းဟူေသာ လုပ္ေဆာင္ေနမူမ်ားသည္ အကာလား၊ အႏွစ္လား ဆိုတာကို မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ေတြးေတာၾကည့္ကာ သတိထားေစခ်င္ပါသည္။ အ၀ိဇၨာတည္းဟူေသာ အမိုက္ေမွာင္ဖံုးလြမ္း၍သာ အကာကို အႏွစ္ထင္၊ အႏွစ္ကို အကာထင္၍ လူ႔ဘ၀မွ ထြက္ခြါသြားရမည္ဆိုလွ်င္ လြန္စြာပင္ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းေပသည္။

လူ႔ဘ၀တြင္ လူသားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ ပီသေစရန္ အတၱဟိတႏွင့္ ပရဟိတကို ညီညြတ္မွ်တေအာင္ မိမိတို႔ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ၾကိဳးစားရေပမည္။ သို႔မွသာ လူ႔ဘ၀၏ အနွစ္တရားမ်ားကို ရွာေဖြေတြႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ လူ႔ဘဝကိုရ၍ လူျဖစ္လာသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ တာ၀န္ႏွစ္ခုကို မလြဲမေသြေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုတာ၀န္ႏွစ္ခုကို ေဆာင္ရြက္ရန္အလို႔ငွာ လူဟူ၍ ျဖစ္လာျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုတာ၀န္ႏွစ္ခုမွာ အနစ္နာခံျခင္းႏွင့္ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ကိုေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ မိမိ၏ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔၍ ေလာကအတြက္ အနစ္နာခံျခင္းျဖင့္ တဏွာကို ပယ္သတ္တတ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ေတာ္ကို ရခဲ႔၏။ ကိုယ္က်ိဳးမစြန္႔ႏိုင္ျခင္းသည္ တဏွာကို မပယ္သတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရခဲ႔ေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အနစ္နာခံျခင္းသည္ သာမာန္မဟုတ္ေပ။ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ေတာ္ကို ရႏိုင္စြမ္းရွိေပသည္။ သူတစ္ပါး၏ အက်ိဳးကိုေဆာက္ရြက္ျခင္းဆိုသည္မွာလည္း သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကိုိ ရေစႏိုင္စြမ္းရွိေပ၏။ ထိုေၾကာင့္ အနစ္နာခံျခင္းႏွင့္ သူတစ္ပါးအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ျခင္းကို လူ႔ဘ၀၏အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ တာ၀န္ႏွစ္ရပ္ဟုဆိုရေပမည္။ မိမိတုိ႔သည္လည္း အႏွစ္သာရတရားမ်ားရင္ထဲတြင္ တိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြန္ရန္လိုအပ္ေပသည္။ ေလာကမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ပရဟိတ စြမ္းေဆာင္ရွင္ဟုဆိုလွ်င္ သံသယျဖစ္ပြားစရာအလ်ဥ္းမရွိေပ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အႀကီးမားဆံုး အျမင့္ျမတ္ဆံုး၊ အတိက်ဆံုး၊ အျပည့္၀ဆံုး၊ အေသခ်ာဆံုး၊ ပရဟိတ စြမ္းေဆာင္ရွင္ျဖစ္ေပသည္။ ပရဟိတစိတ္နဲ႔ပဲ ခက္ခဲတဲ့ ပါရမီေတြျဖည့္ခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း သတၱ၀ါအားလံုး အတြက္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။အတၱဟိတ သက္သက္သာဆိုရင္ ဘုရားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေနဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ေပ ။  အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သုေမဓါ  ရွင္ရေသ ့ ဘ၀က သာ၀က ပါရမီျပည့္ေနၿပီျဖစ္ေပသည္။ ဆက္အားထုတ္လိုက္ရင္ ရဟႏၲာျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္ကို လက္တစ္ကမ္းတြင္ ယူႏိုင္စြမ္းရွိေပသည္။ ပရဟိတစိတ္ေၾကာင့္သာအသက္ စည္းစိမ္မ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံၿပီး ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ပါရမီေကာင္းမႈေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့ျဖင္းျဖစ္ပါသည္။ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ပရဟိတ လုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ေပးလိုေသာေၾကာင့္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ႀကီး ရဖို႔အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ပရဟိတအတြက္ ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းၾကာ ေအာင္အနစ္နာခံကာ သတၱ၀ါမ်ားအတြက္ေဆာက္ရြက္ ေပးခဲ႔သည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေမတၱာတရား၊ ကရုဏာတရားမွာ အနႏၱပင္ျဖစ္ေပသည္။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံလိုက္ျခင္းသည္ ပါရမီျဖည့္ျခင္း ပင္ျဖစ္ေပသည္။

ပါရမီဆိုသည္မွာ ျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ႕ အလုပ္၊ တစ္နည္း ျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းအလုပ္၊ ျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အလုပ္၊ ျမင့္ျမတ္သူအျဖစ္ ပုိ႔ေဆာင္ဖန္တီးႏိုင္တဲ့အလုပ္၊ ေနာက္ထပ္တဖန္ `ပါရ´ဆိုတာ သံသရာ တစ္ဖက္ကမ္း နိဗၺာန္၊ `မီ´ ဆိုတာ ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့တရား၊ ထို႔ေၾကာင့္ `ပါရမီ´ဆိုတာ `သံသရာ တစ္ဖက္ကမ္း နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ တရား´ဟူ၍ နားလည္ရေပမည္။ ပရဟိတဆိုတာ ကိုယ္က်ိဳးကို မငဲ့ဘဲ သူ႔အတြက္ေကာင္းက်ိဳးကို လုပ္ေပးတာျဖစ္ပါသည္။ သီးျခား အလွဴဒါနႀကီးေတြ လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာလည္း သူ႔အတြက္ပါတယ္ဆိုေပမယ့္ကိုယ့္အတြက္ ဦးတည္ၿပီး လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ျဖစ္ေသာ ကိုယ့္ရဲ႕မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ရေရးကို အဓိက ဦးတည္ျခင္းလဲျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သီလရွိတဲ့ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴၾကတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ငဲ့ၿပီး ေရြးခ်ယ္၍ လူျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပရဟိတဆိုတာကေတာ့ သူ႔ဆီက ဘာတစ္ခုမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားပါဘူး၊ ငါတို႔က ဒီလို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ကငါတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳေပးၾကလိမ့္မယ္၊ ငါတို႔ လိုအပ္တဲ့အခါ သူတို႔က ျပန္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကလိမ့္မယ္လို႔ လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားပါဘူး၊ ပရဟိတသေဘာဆိုတာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူခ်မ္းသာရင္ မိမိရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ေနမူမိ်ဳးျဖစ္ေပသည္။ ကိုယ့္အတြက္ မငဲ့မွ ျမင့္ျမတ္တဲ့ပရဟိတ စိတ္ျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပမည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ ဘာအက်ိဳးမွမငဲ႔ျပီး သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကို လိုခ်င္တာလည္း ေလာကအလယ္မွာ ၾကြား၀ါဖုိ႔မဟုတ္ေပ။ ဥာဏ္ႀကီးက်ယ္မွအႀကီးအက်ယ္ဆံုး ပရဟိတလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ရြက္ အတြက္ပဲ ျဖစ္ေပသည္။ မ်ားမ်ားသိမွ မ်ားမ်ားေပးႏိုင္မယ္၊ ႀကီးႀကီးသိမွ ႀကီးႀကီးလုပ္ေပးႏိုင္မယ္၊ ေကာင္းေကာင္းသိမွလဲ ေကာင္းေကာင္း ဖန္တီး ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေပးခ်င္လို႔ ႀကီးက်ယ္တဲ့ဥာဏ္ကို ရဖို႔အတြက္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ပါရမီလုပ္ငန္းကို သတၱ၀ါအားလံုးအတြက္ ပါရမီျဖည့္ျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။

ပရဟိတဆိုတာ ေပးဖို႔သက္သက္တစ္ခုတည္းပါ။ လွဴတဲ့အခါသီလရွိသူေတြ ေရြးခ်ယ္ၾကတာက ကိုယ့္အတြက္ငဲ့လို႔ေသာ အလူမ်ိဳး ျဖစ္ေပသည္။

ပရဟိတသည္ အယုတ္၊ အလတ၊္ အျမတ္မေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး၊ ပုဂၢိဳလ္မေရြး သတၱ၀ါ

မေရြးအားလံုးရဲ႕ အက်ိဳးအတြက္ သူတို႔ဆီကဘာတစ္ခုမွလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားပါပဲ ကိုယ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ေတြခ်မ္းသာေစလိုခ်င္တဲ႔ စိတ္မ်ိဳးျဖစ္ေပသည္။ ဥပမာဆိုရေသာ္ ေခြးကေလး တစ္ေကာင္ ေရနစ္မြမ္းလို႔ ပင္ပန္းေနတာ ကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ မျဖစ္မေန ဆယ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လမ္းေဘးမွာ အစာငတ္ျပတ္လို႔ အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ ေခြးငတ္ကေလး တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရရင္ က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ အစာေကြၽးေပးလိုက္တယ္။ ေခြးေလးဆီကေန ဘာကိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တစရာ မထားပါဘူး။ ေခြးကေလးက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ လို႔ ေက်းဇူးတင္စကားေလးေတာင္ တုန္႔ျပန္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။

သူ႔ဆီက ဘာကိုမွ မလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ့္ေမတၱာ က႐ုဏာေၾကာင့္ ေခြးကေလး ဒုကၡလြတ္ၿပီး ခ်မ္းသာသြားရင္ ၿပီးၿပီပဲ။ သူက မတုန္႔ျပန္ေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၾကည္ႏူး ၀မ္းသာရတာက ေလာကမွာ ဘယ္အရသာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ့ အရသာပါ၊ ကိုယ့္ေစတနာဟာ ကိုယ့္လုပ္ခ ရတာပဲျဖစ္ေပသည္။ ပရဟိတ ေစတနာရွင္ဟာ ဒုကၡလြတ္ပါေစဆိုတဲ့ က႐ုဏာ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ကူညီတတ္တယ္၊ ေပးကမ္းတတ္တယ္၊ ေထာက္ပံ့တတ္တယ္၊ ေမတၱာ က႐ုဏာအရင္းခံတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ပဲေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ႕အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ပရဟိတဆိုတာ သူ႔အတြက္ ကိုယ္အနာခံေပးတာ၊ သူေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္က တံတားခင္းေပးတာ၊ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ပရဟိတစြမ္းေဆာင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဓာတ္ေကာင္းေတြ စိမ့္၀င္ ကူးစက္ေနမွသာ မိမိတို႔ရဲႏွလံုးသားမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပရဟိတစိတ္ေတြ ကိန္းေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပရဟိတ အလုပ္ကို မလုပ္ပဲ မေနႏိုင္ဘူး၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ရွိသူပီပီ ဒါငါလုပ္ရမွာပါလို႔ သိေနၾကတယ္။ ထိုသို႔ေဆာင္ရြက္မွသာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ လမ္းစဥ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးရာေရာက္ပါတယ္။ မိမိတို႕သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ လမ္းစဥ္အတိုင္း မလြဲမေသြ လိုက္နာလုပ္ေဆာင္အပ္ေပသည္။ သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေဟာၾကားထားေသာ အရွင္ဓမၼပါလဆုေတာင္းတရားေတာ္မွ အနည္းငယ္ေဖာ္ ျပလို္ပါသည္။ မိမိတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႔ ႏြားမေတြဟာ ႏို႔ေပးျပီး ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳတယ္။ ႏြားထီးေတြဟာလဲ ပခံုးပြန္းေအာင္ရုန္းျပီး လူသားေတြရဲ႕ အက်ိဳးကို ေဆာက္ရြယ္ေပးပါသည္။ ထုိနည္းအတူ သစ္ပင္ေတြဟာလဲ ေလာကကို အက်ိဳးျပဳတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း သူတို႔ေတြဟာ အသိဥာဏ္မရွိတဲ႔အတြက္ ဘာကုသိုလ္မွ မရပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ စားမယ္၊ အိပ္မယ္၊ ကာမဂုဏ္မွီ၀ဲမယ္ဆိုတဲ႔ အသိေၾကာင့္ ဘာကုသိုလ္မွ မရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာ ဂုဏ္ေတြ ေငြေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာ အသိဥာဏ္ပါ။ အသိရွိေသာ၊ စိတ္၀ိဥာဏ္ရွိေသာ၊ ဥာဏ္ရွိေသာ၊ သတိ၊ ၀ီရိယ၊ သဒၶါရွိေသာ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ပဲ လုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ ဒီကမၻာေျမၾကီးေပၚမွာ မရွိထိုက္ပါဘူး၊ သူမ်ားအက်ိဳအတြက္ေရာ လုပ္ေဆာင္ေပးမွသာ လူသားစစ္စစ္ျဖစ္ေပမည္။ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ႏွင့္ ခႏၶာဟာ အႏွစ္တစ္ရာ အတြင္း ပ်က္စီးႏိုင္ပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္သြားတဲ႔ ဂုဏ္သတင္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ပ်က္စီးျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ကမၻာဆံုးေအာင္ တည္တံ့ေနလိမ့္မည္ျဖစ္ေပသည္။ အသိဥာဏ္ရွိေသာ လူသားတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတ္ ႏွစ္ဌာနေသာ အက်ိဳးစီးပြားတို႔အား ေဆာက္ရြက္ရင္း ေလာကအလွပန္းမ်ား ဆင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္အပ္ေပသည္။ အနစ္နာခံျခင္းႏွင့္ သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြားလုပ္ေဆာင္ရန္ ေရာက္ရွိလာေသာ လူသားမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစဟု ပရဟိတစိတ္ဓါတ္ခြန္အားမ်ား ဆထက္တစ္ပိုး တိုးပြားေစရန္ ရည္သန္၍ ရင္ထဲကဆႏၵအမွန္အား ေရးသားရငး္ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။